اثر هشت هفته تمرینات هوازی داخل آب بر سرعت راه رفتن و مقیاس وضعیت ناتوانی جسمانی توسعه یافتۀ (edss) زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یا به اختصار ام.اس بیماری مزمن دمیلینه کنندۀ (ازبین برندۀ میلین) سیستم عصبی مرکزی است که با اختلال در هدایت عصبی همراه می باشد و با مشخصه های کلینیکی متعدد ظاهر می شود. با توجه به بار مالی سنگین، عوارض جانبی و عدم درمان قطعی این بیماری به وسیلۀ داروها، درمان های غیردارویی برای کنترل علائم ام.اس پیشنهاد می شود. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات هوازی داخل آب بر سرعت راه رفتن و edss زنان مبتلا به ام.اس بود. به این منظور 30 بیمار زن مبتلا با درجۀ  2  edssتا 5.5 و دارای فرم r-r(عودکننده-فروکش کنندۀ بیماری و دامنۀ سنی 40-20 سال به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند و به طور تصادفی هدفدار در دو گروه تجربی (پانزده نفر) و کنترل (پانزده نفر) همتاسازی شدند. گروه تجربی برنامۀ تمرینی هوازی داخل آب را به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60-40 دقیقه با 40 تا60 درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند. هر جلسه شامل سه مرحله حرکات کششی و انعطاف پذیری خارج از آب، حرکات نرمشی و حرکتی داخل آب، بازی و سرگرمی داخل آب بود.edss  بیماران با استفاده از ابزار edss و توسط نورولوژیست و سرعت راه رفتن به وسیلۀ آزمون 10 متر ارزیابی شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t مستقل و وابسته استفاده شد. براساس نتایج بین نمرۀ edss و سرعت راه رفتن بیماران مبتلا به ام.اس در دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری دیده شد (p